Niebezpieczne pszczoły

foto: SG - jeden z uli w m.Stojkowo

foto: SG – jeden z uli w m.Stojkowo

W ubiegłym tygodniu odnotowaliśmy dwie nietypowe interwencje dotyczące uciążliwości związanych z utrzymaniem pszczelich pasiek.

Pierwsze zgłoszenie dotyczyło Wrzosowa, gdzie przy zwartej zabudowie, tuż przy ogrodzeniu, jeden z mieszkańców posadowił kilkanaście uli z pszczołami. Trzy sąsiadujące rodziny zgłaszały, że pszczoły żądlą i stanowią dla nich zagrożenie, uniemożliwiają przebywanie na posesji. Na nic zdały się także sąsiedzkie prośby o przeniesienie pasieki. Po naszej interwencji właściciel pasieki zrozumiał zagrożenie i przemieścił ją kilkaset metrów dalej.

O wiele poważniej wyglądała sytuacja w Stojkowie. Tam z kolei zgłoszenie dotyczyło ośmiu uli, które dzień wcześniej ich właściciel posadowił je tuż przy gruntowej drodze gminnej. W efekcie użądlonych zostało dwoje przechodzących dzieci oraz osoba dorosła. Po naszej interwencji, ich właściciel przeniósł pasiekę kilkadziesiąt metrów dalej. Miejsce to, już jako bezpieczne, wskazali  sami mieszkańcy Stojkowa. Niestety, prawdopodobnie właśnie to przemieszczenie uli doprowadziło do tego, że następnego dnia  pszczoły rozpoczęły „zmasowany atak” na wszystkie poruszające się w okolicy osoby. Najpierw zaatakowały kobietę jadącą rowerem, tak że musiała go porzucić i udać się do lekarza. Następnie pożądliły rolnika w traktorze, na tyle poważnie, że nie mógł o własnych siłach wydostać się z ciągnika. Natychmiast został przewieziony na pogotowie. Wobec powyższego zobowiązano właściciela pasieki do jej zabrania w inną, oddaloną od zabudowań okolicę, co niezwłocznie uczynił. Jak oświadczył, w jego wieloletnim doświadczeniu w hodowli pszczół jeszcze nie spotkał się z takim agresywnym zachowaniem zwierząt. Przeprosił także wszystkich poszkodowanych.

Przypominamy, że osoby utrzymujące zwierzęta są zobowiązane do zachowania bezpieczeństwa i środków  ostrożności, zapewniających ochronę przed zagrożeniem lub uciążliwością dla ludzi, ponoszą też pełną odpowiedzialność za zachowanie tych zwierząt.

foto: SG - pasieka w Stojkowie

foto: SG – pasieka w Stojkowie

Bezpański pies ze Świelubia (trafił do adopcji)

TBI_8792

foto: SG (TB) – suczka ze Świelubia

Od kilku dni włóczyła się od Dygowa do Świelubia. Wyglądem przypomina psa husky – ma niebieskie oczy. Sunia jest młoda, łagodnie usposobiona, chętnie jeździ w samochodzie. Obecnie przebywa w gminnych kojcach, ustalamy czy komuś nie uciekł.

Osoby rozpoznające psa lub docelowo chętne do jego adopcji – prosimy o kontakt ze Strażą Gminną w Dygowie – tel.664458870. Wydając do adopcji Gmina zapewni wyprawkę, w tym szczepienie i odrobaczenie.

TBI_8781

Poszukiwania zaginionej osoby

20160604_213244_01

foto: SG (poszukiwania zaginionej osoby)

W sobotni wieczór braliśmy udział w poszukiwaniach chorego na Alzheimera mężczyzny  w podeszłym wieku, który oddalił się  z domu. Istniało podejrzenie, że poszedł do pobliskiego lasu. Do akcji włączone zostały jednostki policji z powiatu kołobrzeskiego wraz z psem tropiącym, straż gminna z Dygowa oraz jednostki OSP z Dygowa i Czernina. Po około 4 godzinach udało się szczęśliwie odnaleźć poszukiwanego, był on na terenie m. Dygowo.

Dziękujemy strażakom OSP za liczny udział w akcji oraz Panu Piotrowi za użyczenie pojazdu quad.

Uwaga na małe sarenki

foto: M.Kawęcki.  Sarenka znaleziona przy blokach w Dygowie.

foto: M.Kawęcki. Sarenka znaleziona pod koniec maja przy blokach w Dygowie.

W ostatnim okresie odnotowujemy zgłoszenia dotyczące znalezionych małych sarenek. W ocenie osób, które je napotykają, zwierzęta potrzebują pomocy ludzi. Tymczasem należy wyjaśnić, że samica (koza) pozostawia urodzone w maju lub czerwcu koźlaki  w ukryciu, przychodząc do nich tylko w porach karmienia. Koźlęta pozostają z matką pod jej opieką przez rok. Ochronną strategią saren jest to, że młode są pozbawione zapachu, a matka opuszcza je zaraz po urodzeniu, w odosobnionym miejscu. Często są to rowy i pobocza dróg, zakrzaczenia, zboża lub żywopłoty. Przechodzące osoby sugerując się, że sarenki są same lub „kwilą”, często zabierają je do domów i dopiero potem alarmują służby. Nie należy ich dotykać, karmić, ani też brać do domu na wychowanie. To może tylko zaszkodzić maleństwom. Koza czując cudzy zapach może je porzucić, a wtedy nie mają już szansy na przeżycie. W takim przypadku powrót do  natury jest trudny i wymaga wysiłku, tak samo jak ich odchowanie, które jest bardzo trudne i wymaga specjalistycznego karmienia. W przeszłości już kilkakrotnie interweniowaliśmy w takich przypadkach.

Apelujemy o niezabieranie i niedotykanie spotkanych na wolności zwierząt – najczęściej nie wymagają one od człowieka żadnej pomocy.